Oμάδα Παραμυθιού

Εδώ και δυο μήνες ξεκινήσαμε μια νέα ομάδα στο Γηροκομείο μας. Είναι η ομάδα Παραμυθιού. Μαζευόμαστε κάθε Δευτέρα και χανόμαστε σε κόσμους μαγικούς. Αφήνουμε τη φαντασία ελεύθερη, να παίξει, να χαρεί, να αυτοσχεδιάσει.

Στόχος μας, να δημιουργήσουμε το δικό μας παραμύθι, την δική μας ιστορία, την ιστορία της ομάδας μας. Αφουγκραζόμενοι τις εμπειρίες μας από την μια μεριά και με πολύ μεγάλο σεβασμό στα όνειρα και τα ιδανικά μας δημιουργούμε τις γέφυρες μεταξύ μας. Γέφυρες μοιράσματος και επικοινωνίας. Μιας επικοινωνίας που βασίζεται στην συνύπαρξη της διαφορετικότητας καθενός από εμάς. Γιατί για εμάς, στην Εστία Κων/πόλεως συνύπαρξη και διαφορετικότητα βαδίζουν χέρι – χέρι. Είναι οι δύο όψεις του νομίσματος. Το διαφορετικό είναι που κάνει το μαζί να έχει νόημα. Δίνοντας χώρο στο διαφορετικό, το μαζί αναπτύσσεται και ανθίζει, εξελίσσεται. Και όλο αυτό γίνεται μέσα από το παραμύθι.

Γιατί το παραμύθι ? Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί. Τι είναι αυτό που κάνει το παραμύθι τόσο σημαντικό στην όλη ιστορία ? Θα σας παραθέσω κάποιες σκόρπιες σκέψεις από την ομάδα της Ψυχοκοινωνικής Υπηρεσίας μας. Αυτό που μας κάνει εντύπωση στην καθημερινότητά μας με τους ενοίκους του Γηροκομείου μας είναι η αντίθεση που βιώνουμε ζώντας μαζί τους.

Μια σύγκρουση αυτού που φαίνεται και αυτού που φανταζόμαστε και γνωρίζουμε πολλές φορές για τον καθένα από αυτούς. Βλέπουμε ανθρώπους να αρκούνται πολλές φορές σε μια σταθερή και μονότονη καθημερινότητα.

Φανταζόμαστε, τους ίδιους ανθρώπους να ζουν, να δημιουργούν, να ονειρεύονται, να επιθυμούν, να διεκδικούν, να επιτυγχάνουν, να αποτυγχάνουν. Αυτή ήταν η ζωή τους για πολλά χρόνια τώρα. Για λόγους φυσικούς που σχετίζονται με τα χρόνια, αυτή η δράση τους σταμάτησε. Αυτό είναι σκληρό και αναπόφευκτο μαζί. Η δράση σταμάτησε, τα συναισθήματα όμως ? Όλα αυτά που τόσο καιρό τους συντρόφευαν, τί απέγιναν άραγε ? Χάθηκαν κι αυτά μαζί με τα χρόνια τους ? Και αν δεν χάθηκαν, τί να έχουν απογίνει ? Πόσο βαθιά να είναι καταχωνιασμένα ? Πόσο λύπη, μαρασμό και μοναξιά μπορεί να μας φέρνει μια τέτοια σκέψη….μια σκέψη πεσιμιστική…

Εμείς στην Εστία Κων/πόλεως πιστεύουμε !!! Πιστεύουμε πως μαζί με τους ενοίκους μας και με σεβασμό στην διαφορετικότητά τους, θα τα καταφέρουμε. Τα πρωινά της Δευτέρας, αφήνουμε την φαντασία μας ελεύθερη. Εμάς τους ίδιους είναι που αφήνουμε ελεύθερους. Ελεύθερους να ονειρευτούμε, να αυτοσχεδιάσουμε, να παίξουμε, να χαρούμε. Γιατί, όσο ζούμε μας αξίζει η χαρά, το παιγνίδι. Άλλωστε, η χαρά και το παιγνίδι είναι η ίδια η ζωή.

Δεν είμαστε σίγουροι, αν στο τέλος καταφέρουμε να φτιάξουμε την δική μας ιστορία, το δικό μας παραμύθι. Δεν είμαστε σίγουροι για το πώς θα εξελιχθεί αυτή η ομάδα. Ίσως αυτό να μην έχει και τόσο μεγάλη σημασία…

Ίσως το πιο σημαντικό να έχει ήδη γίνει…

Εμείς στην Εστία Κων/πόλεως, πιστεύουμε στο ξύπνημα, στο ζωντάνεμα ξεχασμένων αισθήσεων των ενοίκων μας.

Πιστεύουμε στο Παραμύθι. Γιατί, για να υπάρξει παραμύθι…χρειάζεται να το πιστέψεις !!!

Μιχαηλίδης Κώστας
ψυχοθεραπευτής